υπόχνους

-ουν, και ασυναίρ. τ. ὑπόχνοος, -ον, Α

λίγο χνουδωτός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + -χνους (< χνοῦς/ χνόος «χνούδι»), πρβλ. ἀρτί-χνους].